Флера апа Садриевна вафат... Бу хәбәрне ишеткәч тетрәнеп киттем. Хәтеремдә Флера апаның мөлаем, әниләрчә кайгыртучан йөзе пәйда булды. Казан дәүләт университетында укыган еллар- күпләр өчен яшьлекнең иң бәхетле елларыдыр дип исәплим. Шул биш ел вакыт эчендә күпме белем тупладык, дуслар таптык, шау-шулы, күңелле студент тормышында кайнадык. Укытучыларга якын итеп, яратып, Флера апа, Сәгадәт абый, Диләрә апа, Вахит абый, Альберт абый һ.б. (урыннары җәннәттә булсын) дип эндәшә идек. Бүген инде кадерле укытучыларыбызның күпчелеге бакыйлыкка күчте.
Студент елларының истәлеге булган лекция дәфтәрләрен китап шкафында кадерләп саклыйм, җыештырган саен кулыма алам, ташларга жәлләп, кабат киштәгә куям. Кабат-кабат укыйм, хатирәләргә биреләм. Туктатырга иде вакытны бер генә мизгелгә, әйләнеп кайтасы иде яшьлеккә. Тыңлыйсы иде Флера апаның, Альберт абыйның һ.б. хөрмәтлеләребезнең лекцияләрен, ягымлы тавышларын. Бер генә мизгелгә булса да...
Комментариев нет:
Отправить комментарий